Evaluation of Non-emergency Cases Using Emergency Department Services

مقدمه: بخش اورژانس به منظور ارایه خدمت به بیمارانی طراحی شده که از نظر شرایط فیزیولوژیک ناپایدار بوده و نیاز به بررسی و درمان مداوم براساس سیر بیماری دارند. از این رو بخش عمده ای از مراقبتهای بحرانی برای بیماران نیز در این بخش انجام می گیرد. با این حال تعدادی از بیماران مراجعه کننده به این بخش نیازی به اینگونه خدمات ندارند. مطالعه حاضر با هدف بررسي علل استفاده موارد غیر اورژانس از خدمات بخش اورژانس طراحی و اجرا شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در بخش اورژانس بیمارستان امام حسین، تهران، ایران، از مردادماه سال 1393 تا مرداد ماه سال 1394 انجام گرفت. نمونه گیری به روش سرشماری انجام شد و کلیه بیمارانی که در بخش اورژانس پذیرش گردیدند بر اساس الگوریتم دپارتمان اورژانس دانشگاه نیویورک به موارد نیازمند خدمات اورژانس و سایر موارد تقسیم شدند. مواردی که بر اساس نتایج بررسی ها علت مراجعه نوعی بیماری بوده که نیازمند اقدامات اورژانس درمانی نبوده و از نظر سطح تریاژ در سطح چهارم و پنجم قرار داشتند پس از تایید پزشک وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات توسط یک پرستار آموزش دیده و از طریق یک چک لیست انجام گرفت. يافته ها: در مطالعه حاضر 1500 بیمار با میانگین سنی 34/17±0/40 سال وارد مطالعه شدند (47/54 درصد زن). در نهایت 601 (1/40 درصد) مورد مراجعه غیراورژانسی بر اساس تعاریف مطالعه حاضر شناخته شد. تجدید نسخه به دلیل مخدوش بودن (7/16 درصد) و در دسترس نبودن پزشک معالج (07/14 درصد) شایعترین علل مراجعات غیر اورژانس به بخش اورژانس بودند. نتيجه گيری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر به نظر می رسد که حدود 40 درصد موارد مراجعه کننده به بخش اورژانس مرکز مورد مطالعه را موارد غیراورژانس تشکیل دادند. تجدید نسخه بدلیل مخدوش بودن و در دسترس نبودن پزشک معالج شایعترین علل مراجعات غیر اورژانس بودند. جنسیت، زمان و ساعت مراجعه و همچنین داشتن سابقه بیماری به عنوان متغیرهای موثر بر مراجعات غیراورژانس مشخص شدند (001/0>p).Introduction: Emergency department (ED) has been designed to provide services for patients that are physiologically unstable and need continuous evaluation and treatment according to the process of their illness. Therefore, a major part of critical care is provided for patients in this department. However, a number of patients visiting ED do not need these kinds of services. The present study was done aiming to evaluate the causes of non-emergency cases using ED services. Methods: This cross-sectional study was carried out in ED of Imam Hossein Hospital, Teran, Iran, from August 2014 to August 2015. Convenience sampling was used and all the patients admitted to ED were divided into groups of in need of emergency services and other, based on the algorithm of New York University ED. Cases that visited due to an illness that did not need emergency services based on the evaluations and were in levels 4 and 5 of triage were included in the study after approval of a physician. Data gathering was done by a trained nurse using a pre-designed checklist. Results: In the present study, 1500 patients with the mean age of 40.0 ± 17.34 years were evaluated (54.47% female). Finally, 601 (40.1%) cases were non-emergency visits based on the definitions of this study. Rewriting the prescriptions due to distortion (16.7%) and unavailability of their physician (14.07%) were the most common causes of non-emergency visits to ED. Sex, time of visit and positive past medical history were identified as variables influencing non-emergency referrals. Conclusion: Based on the findings of the present study, it seems that about 40% of visits to the studied ED were non-emergency cases. Rewriting the prescriptions due to distortion and unavailability of their physician were the most common causes of non-emergency visits. Sex and history of illness were found to be effective variables of non-emergency visits.

اپیدمیولوژی ترومای اطفال مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین

Introduction: Trauma is one of the most important reasons that children visit emergency departments (ED) and is the most common cause of disability and mortality among them. Having epidemiological information on trauma in this age range, aids in accurate planning for prevention of these events. Therefore, the present study aimed to evaluate the epidemiology of trauma in pediatric trauma patients presented to ED. Methods: In a retrospective cross-sectional study using census method, the profiles of children presented to the trauma unit in ED of Imam Hossein Hospital, Tehran, Iran during 2011 and 2012 were evaluated. Data regarding age, sex, time and mechanism of trauma, anatomic site of trauma, measures taken, and outcome were gathered and descriptively analyzed using SPSS 16. Results: Data from the clinical profiles of 547 children were gathered using census method and evaluated (69.3% male). 169 (30.9%) cases had occurred in summer and 322 (58.9%) had visited between 4 PM and 12 AM. Car accidents with 286 (52.3%) cases were the most common mechanism, and head and neck area was the most common anatomic site of trauma. Finally, 537 (98.2%) children were discharged with a good general condition and 10 (1.8%) died. Most common traumas leading to death were chest and abdominal traumas (14.3%) and no significant relationship was detected between mortality and trauma mechanism (p = 0.845) or timing (p = 0.895). Conclusion: Based on the findings of the present study, most trauma cases under the age of 14 presented to ED of Imam Hossein Hospital, Tehran, Iran, were boys, in summer, between 4 PM and 12 AM, and car accident-related. 1.8% of traumas led to mortality, the most common causes being chest and abdominal traumas. مقدمه: تروما از مهمترین دلایل مراجعه کودکان به بخش اورژانس و شایعترین علت ناتوانی و مرگ و میر در آنها محسوب می شود. آگاهی از اطلاعات اپیدمیولوژیک تروما در این گروه سنی به برنامه ریزی دقیق جهت پیشگیری از این حوادث کمک می کند. لذا این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی تروما در کودکان مراجعه کننده به بخش اورژانس انجام شد. روش کار: در یک مطالعه مقطعی گذشته نگر به روش سرشماری، پرونده کودکان مراجعه کننده به واحد ترومای بخش اورژانس بیمارستان امام حسین، تهران، ایران در سال های 90 و 91 مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، زمان بروز و مکانیسم تروما، محل آناتومیک تروما، اقدامات انجام شده و پیامدها جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 مورد آنالیز توصیفی قرار گرفتند. يافته ها: اطلاعات موجود در پرونده بالینی 547 کودک به روش سرشماری جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت  (3/69 درصد پسر). 169 (9/30 درصد) مورد در فصل تابستان و 322 (9/58 درصد) مورد بین ساعت 16 تا 24 مراجعه کرده بودند. حوادث رانندگی با 286 (3/52 درصد) مورد شایع ترین مکانیسم و  ناحیه سر و گردن با 217 (7/39 درصد) مورد شایع ترین محل تروما بودند. در نهایت 537 (2/98 درصد) کودک با حال عمومی خوب از بیمارستان ترخیص شدند و 10 (8/1 درصد) مورد ترومای منجر به مرگ گزارش گردید. بیشترین ترومای منجر به مرگ ترومای قفسه سینه و شکم (3/14 درصد) بود و رابطه معنی داری بین مکانیسم تروما (845/0 = p) و زمان بروز (895/0 = p) حادثه با مرگ و میر مشاهده نشد. نتيجه گيری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، بیشترین موارد تروما زیر 14 سال مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین مربوط به پسر بچه ها، فصل تابستان، ساعت 16 تا 24 و با مکانیسم تصادفات رانندگی بوده است. 8/1 درصد موارد تروما با مرگ و میر همراه بودند و بیشترین ترومای منجر به مرگ مربوط به ترومای قفسه سینه و شکم بود

Multiple-Joint Pedestrian Tracking Using Periodic Models

Estimating accurate positions of multiple pedestrians is a critical task in robotics and autonomous cars. We propose a tracker based on typical human motion patterns to track multiple pedestrians. This paper assumes that the legs’ reflection and extension angles are approximately changing periodically during human motion. A Fourier series is fitted in order to describe the moving, such as describing the position and velocity of the hip, knee, and ankle. Our tracker receives the position of the ankle, knee, and hip as measurements. As a proof of concept, we compare our tracker with state-of-the-art methods. The proposed models have been validated by experimental data, the Human Gait Database (HuGaDB), and the Karlsruhe Institute of Technology and Toyota Technological Institute (KITTI) tracking benchmark. The results indicate that our tracker is able to estimate the reflection and extension angles with a precision of 90.97%. Moreover, the comparison shows that the tracking precision increases up to 1.3% with the proposed tracker when compared to a constant velocity based tracker

Multiple-joint pedestrian tracking using periodic models

Estimating accurate positions of multiple pedestrians is a critical task in robotics and autonomous cars. We propose a tracker based on typical human motion patterns to track multiple pedestrians. This paper assumes that the legs’ reflection and extension angles are approximately changing periodically during human motion. A Fourier series is fitted in order to describe the moving, such as describing the position and velocity of the hip, knee, and ankle. Our tracker receives the position of the ankle, knee, and hip as measurements. As a proof of concept, we compare our tracker with state-of-the-art methods. The proposed models have been validated by experimental data, the Human Gait Database (HuGaDB), and the Karlsruhe Institute of Technology and Toyota Technological Institute (KITTI) tracking benchmark. The results indicate that our tracker is able to estimate the reflection and extension angles with a precision of 90.97%. Moreover, the comparison shows that the tracking precision increases up to 1.3% with the proposed tracker when compared to a constant velocity based tracker

Improved Data Association of Hypothesis-Based Trackers Using Fast and Robust Object Initialization

The tracking of Vulnerable Road Users (VRU) is one of the vital tasks of autonomous cars. This includes estimating the positions and velocities of VRUs surrounding a car. To do this, VRU trackers must utilize measurements that are received from sensors. However, even the most accurate VRU trackers are affected by measurement noise, background clutter, and VRUs’ interaction and occlusion. Such uncertainties can cause deviations in sensors’ data association, thereby leading to dangerous situations and potentially even the failure of a tracker. The initialization of a data association depends on various parameters. This paper proposes steps to reveal the trade-offs between stochastic model parameters to improve data association’s accuracy in autonomous cars. The proposed steps can reduce the number of false tracks; besides, it is independent of variations in measurement noise and the number of VRUs. Our initialization can reduce the lag between the first detection and initialization of the VRU trackers. As a proof of concept, the procedure is validated using experiments, simulation data, and the publicly available KITTI dataset. Moreover, we compared our initialization method with the most popular approaches that were found in the literature. The results showed that the tracking precision and accuracy increase to 3.6% with the proposed initialization as compared to the state-of-the-art algorithms in tracking VRU

اپیدمیولوژی ترومای اندام فوقانی در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس

Introduction: Considering its high prevalence and cost as well as frequent complications, trauma is one of the major health problems in Iran. Knowing the epidemiologic characteristics of these patients could be helpful in arrangement for decreasing the burden of disease. This study was aimed to evaluate the epidemiology of upper extremity trauma among patients visiting trauma unit of emergency department (ED). Methods: The present cross-sectional study was done using census method on all patients with upper extremity trauma visiting the ED of Imam Hossein Hospital, Tehran, Iran in 2012. Required data were gathered using a checklist consisting of questions regarding demographic data (age, sex), trauma mechanism, time of trauma, type of trauma, and therapeutic measures taken. Gathered data were statistically analyzed via SPSS version 19.0. Results: 751 patients with the mean age of 27 ± 7.6 years were evaluated. 616 (82%) patients were male and the highest frequency belonged to the age range of 20 – 30 years with 248 (33%) cases. 339 (45.1%) accidents had occurred between 8 AM and 4 PM. Injury caused by motorcycle accidents was the most common mechanism of trauma among those evaluated with 185 (24.6%) cases. 575 (76.6%) cases had an isolated extremity trauma and 176 (23.4%) had multiple trauma that included extremity trauma. The most prevalent injuries that needed surgical intervention were distal radius fracture with 143 (34%) cases, soft tissue injury with 75 (17.8%) cases, and isolated ulna fracture with 46 (10.9%) cases. Conclusion: Based on the results of this study, the most common cases of upper extremity trauma occurred in men, age range of 20 – 30 years, spring, and between 8 AM and 4 PM. The most common trauma mechanism was motorcycle accident and distal radius fracture was the most prevalent injury that needed surgical intervention.مقدمه: با توجه به شیوع تروما در جامعه و عوارض و هزینه های آن، امروزه تروما یکی از مشکلات اساسی تهدید کننده سلامت جامعه محسوب می شود.  آگاهی از اطلاعات اپیدمیولوژیک بیماران می تواند در برنامه ریزی جهت کاستن از بار بهداشتی این معضل کمک کننده باشد. لذا این پژوهش به منظور بررسی اپیدمیولوژی ترومای اندام فوقانی در مصدومان مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین صورت گرفته است. روش کار: پژوهش مقطعی حاضر با نمونه گیری سرشماری و بر روی کلیه مصدومان مراجعه کننده با ترومای اندام فوقانی مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین، تهران، ایران، در سال 1391 انجام شد. اطلاعات مورد نظر با استفاده از چک لیستی حاوی سوالاتی پیرامون اطلاعات دموگرافیک (سن، جنس)، مکانیسم تروما، زمان تروما، نوع آسیب و مداخلات درمانی جمع آوری گردید. داده های حاصل به کمک برنامه آماری SPSS 19.0 مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. يافته ها: 751 بیمار با میانگین سنی 6/7 ± 27 مورد بررسی قرار گرفتند. 616 (82 درصد) بیمار مرد بودند. محدوده سنی 20 تا 30 سال با 248 (33 درصد) مورد بیشترین موارد را به خود اختصاص دادند. بیشترین موارد در طول فصل بهار با 205 (3/27 درصد) مورد رخ داده بود. اکثریت موارد شامل 339 (1/45 درصد) مورد در بین ساعت 8 صبح الی 16 بعداز ظهر به وقوع پیوسته بودند. آسیب ناشی از تصادف با موتورسیکلت با 185 (6/24 درصد) مورد شایعترین مکانیسم در موارد تحت بررسی بود. از مجموع موارد بررسی شده، 575 (6/76 درصد) بیمار ترومای ایزوله اندام فوقانی داشتند و 176 (4/23 درصد) بیمار دچار ترومای متعدد شده بودند که درگیری اندام فوقانی را نیز شامل می شد. شایعترین آسیب های نیازمند مداخله جراحی به ترتیب عبارت بودند از: شکستگی دیستال رادیوس با 143 (34 درصد) مورد، آسیب های بافت نرم با 75 (8/17 درصد) مورد و شکستگی ایزوله اولنا با 46 (9/10 درصد) مورد. 421 (1/56 درصد) مورد مصدومان تحت انجام عمل جراحی قرار گرفتند.. نتيجه گيری: بنابر نتایج حاصل از این مطالعه بیشترین موارد ترومای اندام فوقانی در مراجعین به اورژانس مورد مطالعه شامل مردان بین 20-30 سال، در فصل بهار و در ساعت 8 تا 16 بود. شایعترین مکانیسم عامل بروز سانحه تصادف راکبین موتورسیکلت بود و شکستگی دیستال رادیوس شایعترین آسیب نیازمند مداخله جراحی بود